الهی! نور تو چراغ معرفت بیفروخت، دل من افزونی است؛ گواهی تو
ترجمانی من بکردند، نداء من افزونی است. قرب تو چراغ وجد بیفروخت، همت من افزونی
است؛ بودِ تو کار من راست کرد، بودِ من افزونی است. الهی! از بود خود چه دیدم مگر بلا و عنا و از بودِ تو همه عطا است و
وفا، ای به بر پیدا و به کرم هویدا. ناکرده گیر کِردِ رهی و آن کن که از تو سزا.    الهی! نام تو ما را جواز و مهر تو ما را جهاز

الهی! شناخت تو ما را امان و لطف تو ما را عیان. الهی! فضل تو ما را لوا و کنف تو ما را مأوی. الهی! ضعیفان را پناهی، قاصدان را بر سر راهی،
مؤمنان را گواهی،     چه بود که افزائی و
نکاهی؟

=======================================

الهی! فاسقان زشتند، زاهدان مزدور بهشتند، ای منعم و توّاب و
ای آفریننده ی خلقان از آتش و آب،  فریادرس
از ذلّ حجاب و فتنه ی اسباب شوریده و دل خراب.